Moeder

Ik zit in de kamer van het hoge herenhuis

Stoffige ramen filteren de warme stralen van de middagzon

Van verre komen flarden van het carillon

En ik denk aan het land van herkomst

Ik verlaat m'n vaderland even, ben in het verre land

Waar ik m'n moeder achterliet

Ze had geen tijd om mij te leren kennen

En ook ik, ik ken haar niet

Ik ben dan wel bekend nu als Boudewijn de Groot

M'n moeder weet van niets, m'n moeder namelijk is dood

Ik heb nog een paar foto's, uit Indi waarop ze staat

Als verstilde danseres in een lang en wit gewaad

Op de schoorsteenmantel haar portret, we kijken naar elkaar

Haar ogen zijn mijn ogen, maar lijk ik ook op haar

Soms doet het verre carillon me denken aan de gamelan

Aan het land waar alles begon

Nederlandsc-Indi, m'n moeder, ik mis ze soms

Maar ik weet er weinig van