Droga, która ide

Droga, którą idę, jest jak pierwszy własny wiersz;

uczę się dopiero widzieć, świat jaki jest,

uczę się dopiero świata, jaki jest.

Droga, którą idę biegnie śladem ludzkich spraw;

szukam swego czasu, jasnych słów, prostych prawd,

szukam swego czasu, jasnych słów i prawd.

Ref.: Już tyle słońc wzeszło tylko jeden raz,

już z tylu stron zapłąnęły ognie gwiazd,

już tyle miejsc zapomnienia pokrył kurz.

Wiem co to jest, lecz się nie zatrzymam już.

Droga, którą idę, czasem błądzi w pełni dnia.

Kocham, pragnę, tracę, chwytam dzień póki trwa.

Kocham, pragnę, tracę, chwytam dzień gdy trwa.

Ref. (...)

Droga, którą idę, nie wybiera łatwych lat,

W czasie, który minie, odbić chce własny ślad.

W czasie, który minie, swój odbije ślad.